Cyklon tropikalny

Jak powstają i ewoluują

Cyklony tropikalne rozwijają się, gdy temperatura powierzchni morza wynosi co najmniej 26-27 °C, zapewniając niezbędne ciepło i wilgoć do napędzania burzy. Ciepłe, wilgotne powietrze unosi się i ochładza, uwalniając ciepło utajone poprzez kondensację. Proces ten obniża ciśnienie powierzchniowe, zasysając więcej powietrza i tworząc samopodtrzymujący się cykl wznoszącego się ciepłego powietrza i wiatrów wirujących do wewnątrz, napędzanych efektem Coriolisa.

Gdy system się organizuje, burze skupiają się wokół centralnej strefy niskiego ciśnienia. Jeśli warunki pozostają sprzyjające - niski pionowy uskok wiatru, wystarczająca wilgotność i stały dostęp do ciepłych wód oceanicznych - burza nasila się, tworząc klasyczną strukturę cyklonu tropikalnego: oko w centrum, otoczone ścianą gałki ocznej, gdzie występują najsilniejsze wiatry i największe opady desz czu.

Kiedy cyklon tropikalny przemieszcza się nad chłodniejsze wody lub ląd, traci źródło energii i zaczyna słabnąć. Niektóre z nich mogą przekształcić się w cyklony pozatropikalne, jeśli przemieszczają się na średnich szerokościach geograficznych.

Cyklony tropikalne a cyklony pozatropikalne

Chociaż oba są układami niskiego ciśnienia z wirującymi wiatrami, cyklony tropikalne różnią się strukturą i źródłem energii.

• Cyklony tropikalne mają ciepły rdzeń i czerpią energię z uwalniania ciepła utajonego podczas kondensacji nad ciepłymi oceanami. Ich najbardziej intensywne wiatry i opady deszczu koncentrują się w pobliżu centrum i nie posiadają zimnych i ciepłych frontów.
• Cyklony pozatropikalne mają zimny rdzeń, tworzą się wzdłuż frontów atmosferycznych i są napędzane przez kontrasty temperaturowe między masami powietrza. Są one zazwyczaj większe, ale mniej zwarte niż cyklony tropikalne.

Klasyfikacja i nazwy regionalne

Siła cyklonów tropikalnych jest często mierzona na podstawie maksymalnej prędkości wiatru. Na Atlantyku i północno-wschodnim Pacyfiku skala Saffir-Simpson Hurricane Wind Scale klasyfikuje je od kategorii 1 (najmniej dotkliwe) do kategorii 5 (najbardziej dotkliwe).

Konwencja nazewnictwa zależy od miejsca wystąpienia burzy:

• Huragany na północnym Atlantyku, północno-wschodnim Pacyfiku i południowym Pacyfiku
• Tajfuny na północno-zachodnim Pacyfiku
• Cyklony na Oceanie Indyjskim i południowo-zachodnim Pacyfiku

Pomimo różnych nazw, burze mają tę samą strukturę fizyczną i zachowanie.

Powiązany wpływ na pogodę i środowisko

Cyklony tropikalne przynoszą niszczycielskie wiatry, ulewne deszcze, powodzie przybrzeżne i fale sztormowe, które mogą niszczyć społeczności i infrastrukturę. Ich skutki mogą sięgać daleko w głąb lądu, powodując osunięcia ziemi, powodzie rzeczne i przerwy w dostawie prądu.

Jednocześnie odgrywają one rolę w ziemskim systemie klimatycznym poprzez redystrybucję ciepła z tropików w kierunku wyższych szerokości geograficznych. Nad oceanem mogą wzburzać wody powierzchniowe i czasami wywoływać upwelling, który wspiera ekosystemy morskie.